معنای زندگی

زندگی با اعتقاد به خداوند معنا پیدا می کند ، کسیکه به خداوند اعتقادی ندارد و یا اعتقاد او به خداوند ضعیف است ، زندگی را فقط در دایره ی مادیات و خوردن و خوابیدن و ... منحصر می داند ، لذا تمام همّ و غمّ او فقط همین دنیا است ، و چون دنیا دائم در فراز و نشیب است ، هر زمان که گرفتار شود و در تنگنا قرار گیرد ، امید خود را از دست می دهد و معنایی برای زندگی کردن نمی بیند ، امّا کسیکه به خداوند اعتقاد دارد ، برای زندگی کردن خود ، هدف و علتی دارد ، و تفسیر خاصی از ناملایمات دنیا دارد و همه ی آنها را بر اساس حکمتی می بیند ، لذا در تنگنا های زندگی امید خود را به خداوند از دست نمی دهد ، و با آفریدگار خویش به راز و نیاز می پردازد ، و دوای درد خود را از خدای خود طلب می کند .