شاید هر انسانی در زندگی شرایطی را تجربه کرده باشد که در آن زمان ، احساس کند تمام درها بر روی بسته شده و هیچ راهِ برون رفتی از بحران و تنگنایی که در آن گرفتار شده برای او وجود ندارد ، در آن موقعیت است که ناامیدی و یأس بر انسان چیره می گردد و خود را بدون چاره و دست بسته می بیند و راهی برای رهایی از مشکلی که گرفتارش شده نمی یابد ، در اینجاست که ندایی از درونش او را مورد خطاب قرار داده که اگر همه ی درها را به روی خود بسته می بینی ولی همیشه یک راهی است که بر روی تو باز است و هیچگاه این درب بسته نمی شود ، مانند یک کشتی که در دریا و در دل طوفان گرفتار شده و سرنشینان آن در ترس و دلهره قرار داشته و هر لحظه انتظار آن را دارند که کشتی غرق شود و آنان جان خود را از دست دهند ، در این لحظات حسّاس یک نقطه امید برای آنان باز است و آن هم استمداد از خداوند و قدرت بی انتهای اوست که نجات بخش آنان می باشد ، در ضمن نیایشی خداوند را چنین می خوانیم : « ای یار ضعیفان ، ای نجات دهنده غرق شوندگان ، ای رهایی بخش هلاک شوندگان» (1)
____________________
1- یَا عَوْنَ الضُّعَفَاءِ یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَى (تهذیب الأحکام ج 3 ص 96 )
