۰۵
شهریور ۹۸
اهمیت سلامت معنوی
- انسان از طریق حواس ظاهری با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار نموده ؛ می بیند ، می شنود ، می بوید ، لمس می کند و می چشد ، از این رو از روز نخست تولّد ، انسان با محسوسات أنس گرفته و با آنها ارتباط گرفته است ، لذا پذیرفتن آنچه با حواس ظاهری برای انسان قابل درک نیست ، دشوار تر از چیزهای است که با این حواس برای او قابل مشاهده و اثبات می باشد ، و به همین علت است که در طول تاریخ برخی خواسته اند ، هر چیزی را از طریق علوم تجربی به اثبات رسانند ، لذا آنچه را با این علوم قابل اثبات نبوده از اساس انکار نموده اند ، که از جمله ی آنان موضوعات عقلی و فلسفی ونیز امور ماوراء طبیعی می باشد .
- در حالیکه بسیاری از علوم انسانی ، عرفانی ، وحیانی یا عقلی و فلسفی ، با روش های مخصوص به خود اثبات شده و از راه علوم تجربی قابل اثبات نیست ، از این رو نمی شود آنها را انکار نمود ، در این راستا بخشی از سلامت معنوی که با معنویت سرو کار دارد ، از طریق علوم تجربی قابل دست یابی نبوده و با روش های ویژه ی دیگری حاصل می گردد ، وشاید وجود این ویژگی ، در بخشی از سلامت معنوی ، موجب گردیده در حوزه ی علوم تجربی و کارشناسان آن مورد استقبال قرار نگیرد .
- حتی در بسیاری از افراد جامعه ، بیماری وسلامت جسمانی بسیار با اهمیت تر از سلامت معنوی است ، و علت آن همان محسوس بودن و قابل مشاهده واندازه گیری بودن سلامت جسمانی می باشد که در این حدّ در سلامت معنوی وجود ندارد ، گرچه امروزه برخی از صاحب نظران تلاش نموده اند با روش هایی میزان سلامت معنوی در افراد را اندازه گیری کنند ، ولی هر چه که باشد ، به پای مشاهدات و آمار و ارقام در مقیاس سلامت جسمی نمی باشد .
- به همین جهت است که در بسیاری از موارد ، اگر فردی علائم بیماری جسمانی را در خود احساس کند ، نگرانی او بیش از زمانی خواهد بود که نشانه های بیماری معنوی را در خود احساس می کند ، مثلاً اگر پزشکی برای بیماری که اضافه وزن دارد ، رژیم غذایی خاصی را برای کاهش وزن تجویز کند ، و بیمار به عللی رژیم خود را نادیده بگیرد و دوباره به وزن اولش باز گردد ، وجدانش ناراحت می شود که دوباره چاق شده است ولی شاید همین فرد اگر دچار حسادت باشد یا از دیگران بدگویی کند ، یا برای کاری به دروغ متوسل شود به این اندازه وجدانش ناراحت نمی شود و همه ی اینها مربوط به اهمیت ندادن به سلامت معنوی می گردد .
