آزمون

یکی از سنت های الهی در زندگی این دنیا سنت آزمایش است ، مقصود از سنت ، روش و برنامه ای است که خداوند در این عالم قرار داده است که از حکمت ها و مصالحی در درون خود پیروی می کند ، در این راستا ، گاه خداوند انسان ها را در خوشی ها و لذت هایِ زندگی مورد آزمایش قرار می دهد و گاه انسان ها در سختی ها و درد ها ، مورد آزمون قرار می گیرند ، بنابر این آنچه که مورد کراهت انسان است و ممکن است کام او را تلخ نماید ، در عین حال ممکن است یک آزمایش الهی برای انسان نیز باشد ؛  توجه به چنین امکان و احتمالی در سختی ها و رنج ها ، حالت مراقبتی را در انسان ایجاد می کند که به گفتار و رفتار و واکنش های خویش در هنگام سختی ها ، دقّت کند و بیندیشد و مراقب باشد ، عکس العملی از او سر نزند که از آزمون الهی سر بلند بیرون نیاید

حکمت

هنگامیکه آفریننده را دارای علم و حکمت دانسته و آنچه را آفریده است بر اساس حکمت و مصلحت بدانیم ، هر چند ممکن است جهت آن بر ما روشن نبوده و از حکمت آن با خبر نباشیم ، در این صورت با هر اتفاقی در عالم و در وجود خود رو برو شویم ، آن را بدون هدف و لغو و بیهوده ندانسته و هیچگاه در تفسیر هیچ موضوع و پدیده ای دچار پوچی و سردرگمی نخواهیم شد ، از این رو اگر در دنیا با برخی از مصائب و ناملایمات روبرو شویم ، آن را بیهوده و بی هدف تفسیر نخواهیم کرد و در جایی که نیازمند صبر و شکیبایی باشد ، به راحتی صبر نموده و در برابر ناملایمات بی تابی ننموده و زبان به ناسپاسی و نارضایتی باز نخواهیم کرد .

درک شرایط

 

فردی که دچار بیماری می شود ، و از سلامت فاصله می گیرد بستگی به نوع و شدت بیماری که دارد ، واکنش او در برابر بیماری متفاوت خواهد بود ، به فرض اگر بیماری او ، بیماری واگیر داری باشد و مجبور باشد مدتی را در قرنطینه به سر برد و روابط او با دیگران محدود شود ، و کارها و فعالیت های روزمره او تحت الشعاع بیماری او وشرایطی که دارد قرار گیرد ، و از طرفی درد و نارحتی زیادی به او وارد شود ، طبیعی خواهد بود که تحمّل و بردباری او نیز کاهش پیدا نموده و نسبت به خیلی از چیزها حساس تر خواهد شد ، در این شرایط نوع مواجهه و رویارویی اطرافیان بیمار با او در تحمّل این شرایط و توانمندی او در عبور از این دوران ، بسیار مؤثر خواهد بود ، لذا اطرافیان لازم است از هر آنچه باعث نا امیدی بیمار و یا سرزنش او و مقصّر جلوه دادن او در ابتلای به بیماری شده پرهیز کنند و با امید دادن و روحیه دادن به بیمار تا دست یابی او به سلامتی با او همراهی نمایند .

نقطه ی امید

شاید هر انسانی در زندگی شرایطی را تجربه کرده باشد که در آن زمان ، احساس کند تمام درها بر روی بسته شده و هیچ راهِ برون رفتی از بحران و تنگنایی که در آن گرفتار شده برای او وجود ندارد ، در آن موقعیت است که ناامیدی و یأس بر انسان چیره می گردد و خود را بدون چاره و دست بسته می بیند و راهی برای رهایی از مشکلی که گرفتارش شده نمی یابد ، در اینجاست که ندایی از درونش او را مورد خطاب قرار داده که اگر همه ی درها را به روی خود بسته می بینی ولی همیشه یک راهی است که بر روی تو باز است و هیچگاه این درب بسته نمی شود ، مانند یک کشتی که در دریا و در دل طوفان گرفتار شده و سرنشینان آن در ترس و دلهره قرار داشته و هر لحظه انتظار آن را دارند که کشتی غرق شود و آنان جان خود را از دست دهند ، در این لحظات حسّاس یک نقطه امید برای آنان باز است و آن هم استمداد از خداوند و قدرت بی انتهای اوست که نجات بخش آنان می باشد ، در ضمن نیایشی خداوند را چنین می خوانیم : « ای یار ضعیفان ، ای نجات دهنده غرق شوندگان ، ای رهایی بخش هلاک شوندگان» (1)

____________________

1- یَا عَوْنَ الضُّعَفَاءِ یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَى (تهذیب ‏الأحکام   ج  3  ص   96 )