فردی که دچار بیماری می شود ، و از سلامت فاصله می گیرد بستگی به نوع و شدت بیماری که دارد ، واکنش او در برابر بیماری متفاوت خواهد بود ، به فرض اگر بیماری او ، بیماری واگیر داری باشد و مجبور باشد مدتی را در قرنطینه به سر برد و روابط او با دیگران محدود شود ، و کارها و فعالیت های روزمره او تحت الشعاع بیماری او وشرایطی که دارد قرار گیرد ، و از طرفی درد و نارحتی زیادی به او وارد شود ، طبیعی خواهد بود که تحمّل و بردباری او نیز کاهش پیدا نموده و نسبت به خیلی از چیزها حساس تر خواهد شد ، در این شرایط نوع مواجهه و رویارویی اطرافیان بیمار با او در تحمّل این شرایط و توانمندی او در عبور از این دوران ، بسیار مؤثر خواهد بود ، لذا اطرافیان لازم است از هر آنچه باعث نا امیدی بیمار و یا سرزنش او و مقصّر جلوه دادن او در ابتلای به بیماری شده پرهیز کنند و با امید دادن و روحیه دادن به بیمار تا دست یابی او به سلامتی با او همراهی نمایند .
