دعا و بهره مندی

دعا و بهره مندی

• غالباً انسان ها زمانیکه با مشکلی مواجه می شوند و از هر جا نا امید می گردند به دعا کردن روی آورده و رفع مشکل خود را از خداوند در خواست می کنند ، در صورتیکه دعا کردن اختصاصی به زمان مشکل نداشته و همچنین دعا تنها برای مشکلاتِ خودِ انسان نمی باشد و می توان از خداوند برای دیگران در خواست نمود
• اینکه در حال آسایش و امنیت و بهره مندی از نعمت های الهی ، از خداوند در خواست دوام  نعمت ها و توفیق شکر گزاری برای آنها را نموده و یا اینکه از خداوند در خواست عافیت در دنیا و آخرت برای خود و دیگران را نماییم و یا اینکه برای بیماران و شفای آنان دعا کنیم ، همه مواردی از دعا و نیایش است
• دعا کردن ضمن اینکه نوعی عبادت و راهی برای ارتباط با خداوند است ، هنگامیکه به نفع دیگران انجام می شود ، روحِ نوع دوستی وخیر خواهی نسبت به دیگران را در انسان زنده نگاه داشته و زمینه ای خواهد بود که هر گاه شرایط فراهم گردد ، در عمل هم به دیگران یاری رساند
• دعا کردن همواره بر اساس امیدی خواهد بود که انسان به اجابت آن دعا دارد ، بنا براین دعا کردن ، امیدواری به رحمت الهی را در دل انسان زنده نگاه داشته و آن را تقویت می نماید و اگر بنا بر صلاحدید الهی دعا به اجابت رسد ، انسان به هدف خود نیز دست یافته است .

درک شرایط

درک شرایط

• هر فردی از افراد جامعه ، دارای شرایطی است که باعث تفاوت او با دیگران می شود  ، حتّی یک فرد نیز در زمان های مختلف شرایط یکسانی نخواهد داشت ، توجّه به این حقیقت ، به ما در انتظاری که از هر فرد داریم کمک خواهد نمود
• بخشی از توانایی هر انسانی به توانایی او در ایجاد ارتباط با افراد مختلف و انتظاری که از آنان باید داشته باشد مربوط می شود ، همانگونه که گفته شد همیشه یک فرد دارای حالت یکسانی نمی باشد ، گاه شاد وبا نشاط ، گاه غمگین واندوهناک ، زمانی خشم آلود و عصبانی ، زمانی مأیوس و نا امید  وگاه نگران ومضطرب می باشد ، اینکه ما بتوانیم درک درستی از حالات وموقعیت هر فردی داشته باشیم ، در مرحله ی بعد خواهیم توانست بهترین واکنش و رفتار را با او برقرار نماییم
• اگر فردی دارای بیماری سخت و نگران کننده ای شده است و حال و روز خوبی ندارد ، نباید از او انتظار زمانی را داشته باشیم که در سلامت به سر می برد و توانایی بیشتری برای فعالیت ها ومسئولیت های خود را دارد ، عدم درک این موضوع باعث می شود ، فرد بیمار ، فشار و اضطراب بیشتری را تحمّل نموده و باز یابی سلامت جسمی و روحی او به تاخیر افتد
• همانگونه که عدم درک این موضوع باعث می گردد ، با فرد بیمار ، همراهی و همکاری لازم انجام نگردد و او مجبور شود بار مشکلات خود را به تنهایی بر دوش کشد و ادامه ی این شرایط روح و روان او را آزرده خواهد ساخت

امید و مصلحت

امید و مصلحت

• در دنیای معاصر که انواع نگرانی ها ، ترس ها و اضطراب ها ، محیط زندگی را احاطه نموده و بیماری های روانی گسترش بیشتری پیدا کرده است و احساس ناامنی در بسیاری از افراد شایع شده است ، صاحب نظران بر تقویت امید و نفی یأس و ناامیدی تاکید می ورزند
• در فرهنگ دینی نیز بر امیدواری تاکید گردیده و از یأس و ناامیدی پرهیز داده شده است ، امّا نکته ی مهم در اینجا ، جهت امیدواری می باشد ، در این فرهنگ امیدواری نسبت به رحمت خداوند است و از یأس نسبت به رحمت الهی نهی شده و حتی آن را گناهی بزرگ به شمار آورده اند ، از این رو محور امید در این فرهنگ جنبه ی توحیدی دارد ولی در فرهنگ معاصر دنیا ، امید بر محور موضوعات مادی و روزمره می باشد
• در فرهنگ دینی ، از طرفی به سعی و تلاش در زندگی ، تعقّل و اندیشه در کارها ، و مشورت با اندیشمندان ، توصیه شده و از سوی دیگر به توکّل و سپردن نتیجه ی کارها و پذیرش مصلحت الهی در امور ، سفارش شده است ، در این فرهنگ اگر از امید هم سخنی به میان می آید ، امیدی است که بر اساس مصلحت های الهی مورد تأکید قرار می گیرد ، از این رو اگر به انجام کاری امید داشته ولی بر خلاف آنچه امید داشتیم ، اتفاقی افتاد ، انسان مؤمن آن را به راحتی می پذیرد ، و آرامش زندگی او خدشه دار نمی گردد

احساس مثبت

احساس مثبت

• انسان در زندگی اجتماعی خود هم از دیگران تاثیر می پذیرد و هم بر دیگران تاثیر می گذارد ، این تاثیرات شامل تاثیر های مثبت و منفی می شود ، هر تاثیر، احساسی مثبت یا منفی را برای انسان به دنبال خواهد داشت ، در این راستا تداوم احساسات مثبت ؛ حالت شادی ، نشاط و امید را در انسان زنده نگاه داشته و ادامه ی احساسات منفی ؛ حالت افسردگی ، بی میلی و کاهش امید را تقویت می کند
• اینکه تصمیم بگیریم با چه کسانی بیشتر همنشین بوده ، چه چیز های را ببینیم و بشنویم ، در چه مکان هایی حضور داشته باشیم ، چه چیزهایی را مطالعه نموده و به چه چیزهایی فکر کنیم ، همه ی اینها در تاثیری که قرار است پذیرفته و احساسی که قرار است به ما منتقل شود ، نقش خواهد داشت
• همه ی ما برای ادامه ی زندگی نیازمند امید و نگاهی مثبت به انسان ها ، آینده و محیط پیرامون خود هستیم ، از این رو لازم است با کسانی همنشین گردیم که امید را در ما زنده و نا امیدی و افکار منفی را از ما دور می کنند و همواره به یاد داشته باشیم ، خداوند یار و پشتیبان کسانی می باشد که بر او توکّل نموده و از او یاری می طلبند

نگاه مثبت

نگاه مثبت

• شاید در طول زندگی با انسان هایی روبرو شده باشیم ، که در باره ی بسیاری از افراد و موضوعات ، از واژه ی "بدم می آید" استفاده می کنند ، و هر گاه با چنین افرادی همراه می شویم ، کمتر از سوی آنها ، واژه ی " خوشم می آید" را بشنویم . چنین سخنانی ، نشانه ی رسوخِ افکارِ منفی در ذهن چنین افراد و حالت بدبینی ای می باشد که در درون آنان نهادینه شده است
• تداوم چنین حالتی در انسان ، باعث اختلال در روابط سازنده با دیگران شده ، و محبوبیت انسان در روابط اجتماعی را کاهش می دهد و کمتر چیزی در زندگی ، احساس رضایت را برای چنین افرادی در پی خواهد داشت و چنین افرادی معمولاً احساسی منفی را از خود به دیگران منتقل می کنند
• اینکه ما همنوعان خود را دوست داشته باشیم و به دنبال عیبجویی از آنها نبوده و تنها بر اساس معیار های ذهنی خویش در باره ی آنان قضاوت نکرده و به جای پیگیری عیوب دیگران به شناختن عیوب خود  واصلاح آن پرداخته و جنبه ی مثبت رفتار دیگران را در نظر بگیریم ، و سعی کنیم از واژه ی "بدم می آید" که احساسات منفی را در ما تثبیت می کند ، استفاده نکنیم ؛ به مرور زمان افکار منفی در ذهن ما ، کاهش پیدا نموده و افکار مثبت وسازنده جایگزین آن خواهد شد
• تقویت افکار مثبت و دیدن خوبی های دیگران و برجسته کردن نقاط مثبت رفتار آنان ، به سلامت روانی انسان کمک نموده و انسان را از بدبینی ، بد گمانی و عیبجویی دیگران باز داشته و در نتیجه به سلامت معنوی انسان نیز منجرّ خواهد شد

طبیعت

طبیعت

• انسان همواره با محیط پیرامون خویش در ارتباط است و بخشی از زندگی انسان به حضور او در جهان پیرامون خود سپری می شود ، اینکه انسان چه نگاهی به جهان داشته و چگونه با آن ارتباط برقرار کند ، در سلامت او تاثیر گذار خواهد بود
• اولین قدم در ارتباط با طبیعت ، آن است که برای آن پدید آورنده و آفریننده ای دانسته و طبیعت را مخلوق خداوند بدانیم که به خودی خود به وجود نیامده ، ودومین قدم آن است که بدانیم ، عالم طبیعت ، لغو و بیهوده آفریده نشده و هدفی برای آفرینش آن وجود داشته است
• از این رو نگاه به طبیعت به عنوان مخلوق خداوند و از نشانه هایی است که انسان را به علم و قدرت وحکمت پروردگار راهنمایی می کند ، پس اگر در طبیعت حضور پیدا می کنیم ، علاوه بر اینکه از زیبایی های آن لذت می بریم و حضور در آن برای انسان آرامش بخش نیز هست ، شایسته است به نشانه بودن طبیعت و دلالتی که بر آفریننده و پدید آورنده ی خود دارد نیز توجّه نماییم
• علاوه بر اینکه وظیفه ی انسان ، پاک وسالم نگاه داشتن طبیعت خداوندی است ، زیرا نعمت هایی که انسان برای ادامه زندگی خود از آن بهره می برد ، از دل همین طبیعت بدست می آید ،  که در صورت آلوده نمودن آن ، تاثیر نا مطلوبی در تغذیه انسان داشته و تهدیدی برای سلامت او  به شمار می آید

بیماری معنوی

بیماری معنوی

• معمولاً انسان ها برای سلامت جسمی ومادی خود اهمیت بیشتری نسبت به سلامت معنوی ، قائل هستند ، شاید علت آن این باشد که هنگامیکه جسم انسان بیمار می گردد ، این بیماری غالباً دارای نشانه های ظاهری و قابل مشاهده و در برخی موارد احساس درد را به همراه دارد ، و گاه بیماریِ جسمی ، زندگی عادی انسان را نیز دچار اختلال می گرداند ، از این رو دست یابی به سلامت جسمی و مراقبت از آن برای بسیاری از انسان ها اهمیت بیشتری پیدا می کند
• همانگونه که جسم انسان بیمار میگردد ، روح انسان نیز دچار بیماری خواهد شد که از آن تعبیر به "بیماری معنوی" می شود ، ولی در بیماری های معنوی انسان در بدن  خود احساس درد نمی کند و حتی نشانه های قابل مشاهده ای در ظاهر ندارد و از طرفی ممکن است در روند زندگی عادی انسان نیز اختلالی ایجاد نکند ،  و چه بسا انسانی تمام عمر دارای بیماری های معنوی متعددی باشد ، ولی به آنها توجّه نداشته و هیچ اقدامی برای بهبود آن به عمل نیاورد
• بطور کلی ، گناهان در انسان ، بیماری های معنوی به شمار می آیند ، که گاه برای برخی ، لذت بخش هم خواهند بود ،  بیماری های اخلاقی همان بیماری های معنوی هستند که انسان را از اهداف عالی انسانی و رشد معنوی باز می دارد  و اگر انسان از وجود آنها در خود آگاه نگشته و در طول عمر آنها را با خود همراه داشته باشد ، از مسیر سعادت دنیا و آخرت باز خواهد ماند

بازتاب عمل

بازتاب عمل

• اعتقاد به این که هیچ عملی که انسان در این دنیا انجام می دهد ، فراموش نگشته و گم نخواهد شد و روزی بازتاب آن در این دنیا و به ویژه در دنیای دیگر به خودِ انسان باز می گردد ، اثری سازنده و کنترل کننده بر ذهن ، نیّت و رفتار انسان خواهد داشت
• این اعتقاد ، هم اثر باز دارنده داشته و هم اثر تشویق کننده ، اثر باز دارنده ی آن این است که بدانیم اگر بدی نمودیم ، روزی نتیجه ی این بدی به ما باز خواهد گشت ، و علم به این موضوع ، ما را از بدی باز دارد ؛ اثر تشویقی آن این است که بدانیم ، اگر خوبی نمودیم ، اثر این خوبی به ما خواهد رسید ، لذا به خوبی کردن رغبت پیدا نماییم
• گر چه کسانیکه در حق دیگران بدی می نمایند ، در حقیقت اعتقاد چندانی به این سخن نداشته ، هر چند به زبان آن را ابراز می نمایند ، از این رو می توان نتیجه گرفت ؛ اعتقادات  وباورهای انسان پایه ی اصلی  برای حفظ سلامت اخلاقی و معنوی انسان می باشد
• از این رو کمک به تقویت باور و ایمان افراد جامعه ، تضمین کننده ی سلامت ، امنیت و رشد معنوی آنان خواهد بود ، واین مهم با آموزش ، تربیت و آشنایی انسان با این مقوله از دوران کودکی ، تحقق می یابد

عیادت

عیادت

• عیادت و احوال پرسی از بیماران ، رسمی دیرینه است که در بین تمام اقوام وملل وجود داشته و در آیین اسلام نیز نسبت به آن تاکید شده است ، عیادت رابطه ای انسانی است و به معنای آن است که دیگران برای ما اهمیت دارند و از یاد ما نرفته و مورد توجّه ما می باشند
• عیادت از بیمار ضمن اینکه احساسی مثبت و سازنده را برای بیمار به ارمغان می آورد ، موجب تقویت روحیه ی آنان نیز می گردد ، و اگر در آیین ما برای عیادت از بیمار پاداشی معنوی در نظر گرفته اند ، ضمن اینکه موجب تشویق افراد به رفتن به عیادت است ، بهره های معنوی آنان را افزوده و موجب تقویت روابط انسانی خواهد گردید
• در عیادت از بیماران ، علاوه بر تقویت ِجنبه های مثبت روانی ، گاه از نیاز های دیگری که بیمار دارد آگاهی یافته وهر کس بنابر توان خویش در بر آوردن آن ، تلاش می کند ، ضمن اینکه در فرهنگ ما ، عیادت  کنندگان برای شفای بیمار دعا نموده و این امر در سلامت مادی و معنوی آنان تاثیر گذار است
• در مجموع  ، رفتاری که باعث از بین بردن اندوه و ناراحتی دیگران گردد ، رفتاری ارزشمند به شمار می آید که ضمن اینکه آثار آن به دیگران می رسد ، خودِ فرد نیز از آن بی بهره نخواهد بود ، و اثر خوشحال نمودن بندگان خداوند  ، در این دنیا و دنیای دیگر ، به خود انسان باز خواهد گشت

بر آوردن نیاز

بر آوردن نیاز

• انسان موجودی اجتماعی آفریده شده و در نهاد خود خواهان ارتباط با  همنوعان خویش است ، و در این ارتباط بخش مهمی از نیاز های مختلف او تامین می گردد ، امّا همیشه انسان ها نیاز های خود را برای دیگران بازگو نکرده و در عین اینکه نیاز آنان برطرف نشده به زندگی خود ادامه می دهند ولی چون نیاز های تامین نشده ای دارند از این جهت با مشکلاتی روبرو هستند
• ویژگی ارتباط با دیگران این است که انسان ها نسبت به یکدیگر و نیازهای همنوعان خویش ، آگاه شده و در قبال آن احساس وظیفه کرده و به اندازه توان خود در رفع آن تلاش می کنند ،  از این رو کسانیکه خود را از ارتباط سازنده و مفید با دیگران محروم می نمایند ، بخشی از نیاز های آنان مورد توجّه قرار نگرفته و همچنان بی پاسخ باقی می ماند
• از سوی دیگر توجّه به نیاز های دیگران و تلاش برای برطرف نمودن آن ، بخشی از وظیفه ی انسانی و اجتماعی هر فردی خواهد بود ، هر چند افرادی که نیازی دارند ، نیاز خود را ابراز نکرده باشند ولی در بستر ارتباط با آنان ، از نیاز آنها آگاه شده ایم
• وباید توجّه داشت بر آوردن نیاز دیگران با انگیزه ی الهی و بدون انتظار پاداش از سوی آنان ، موجب بهره مندی انسان از الطاف الهی و افزایش معنویت در وجود انسان خواهد شد