همدردی

همدردی

• هنگامیکه انسان دچار مشکلی در زندگی می شود ، علاوه بر مشکلی که بر او وارد شده ، ذهن و روانِ او نیز در گیر مشکل شده و از این جهت ، فشاری روانی نیز متوجّه او می گردد ، در چنین شرایطی نیازمند آن است که این فشار روانی از او کاسته شود ، تا بهتر بتواند با مشکل روبرو شده و آن را برطرف نماید
• کوچکترین و کمترین کاری که دیگران نسبت به چنین فردی می توانند انجام دهند ، "ابراز همدردی" است ، ابراز همدردی به این معنا است که از مشکل دیگران با خبر شده ، آن را شنیده ، وآنان را تنها نگذاریم ، در ابراز همدردی ممکن است در عمل ، مشکل آنان برطرف نگردد ولی با آنان همراهی نموده  و از نظر عاطفی در کنار آنان می باشیم
• اگر فرد بیماری را در نظر بگیرید که در طول دوره ی درمان ، با او همراهی نموده ، با سخنان خود به او آرامش داده و نگرانی های او را برطرف نماییم تا بهبودی خود را بازیابد ، در حقیقت با او همدردی نموده ایم و این همدردی بخشی از نیاز های معنوی انسان ها می باشد که لازم است مورد توجّه قرار گیرد
• بنابراین کمک کردن به همنوعان ، همیشه نیاز به هزینه های مادی ندارد و گاه کمک های معنوی ، ارزش مؤثرتری را بر جای گذاشته و باعث تحکیم روابط انسانی می گردد

ابراز محبت

ابراز محبت

• انسان در رابطه ی با همنوعان خویش  ، نیازمند تبادلِ احساسات و ابراز عاطفه و محبت است ، ابراز محبت چه به صورت کلامی و چه با رفتار ، بخشی از نیاز های روانی انسان را تأمین می کند
• این ابرازِ محبّت اگر با انگیزه ی الهی صورت پذیرد جنبه ی معنوی نیز پیدا می کند وعلاوه بر اینکه روابط انسانی را استحکام می بخشد ، انسان را به خداوند نیز نزدیک می گرداند
• ابراز محبّت اگر نسبت به کسانی باشد که نیاز بیشتری به محبّت داشته باشند ارزش معنوی آن افزوده خواهد شد ، مانند محبت نمودن به یتیمان ، بیماران ، حادثه دیدگان ، مصیبت زدگان و ...
• ابراز محبت شامل هر نوع کمک مادی ومعنوی که خالصانه نسبت به دیگران انجام شود ، خواهد شد ، و در محبت ورزیدن ، علاوه بر اینکه نیاز مادی افراد برطرف می گردد ، به نیاز معنوی آنان نیز پاسخ داده می شود و این پاسخ می تواند : احساس حمایت شدن از سوی دیگران باشد

داشته های انسان

داشته های انسان

• انسان در طول زندگی خواسته های بیشمار و نیاز های متعدّدی دارد که شاید فرصت ، امکانات و شرایط برای دست یابی به همه ی آنها کافی نباشد ، اگر انسان بخواهد تمام عمر خود را در افسوس آنچه بدان دست نیافته سپری کند ، با دست خود آرامش و آسایش خویش را از بین خواهد برد
• در این راستا ، کسانی که دائم به دیگران و داشته های آنان چشم دوخته و آنان را با خود مقایسه نموده  و بر آنچه دیگران دارند و خود ندارند تأسّف می خورند ، ناراحتی و اندوه خویش را خواهند افزود
• آنچه در زندگی مهم است این استکه انسان برای رسیدن به خواسته های مشروع و معقول خود ، تلاش لازم را بکار برده و سپس به هر نتیجه ای رسید از محصول کار خویش راضی و خرسند و خدا را شاکر باشد ، در این صورت است که در زندگی از آرامش بیشتری بهره مند خواهند بود
• اینکه دیگران چه دارند ، این موضوعی است که به هر فرد و تلاش های او مربوط می شود ، مقایسه ی خود با دیگران اگر اثری منفی بر زندگی و انگیزه و روحیه ی انسان داشته باشد ، مقایسه ای بجا نبوده  ؛ تنها مقایسه ای مطلوب است که باعث رشد مادی و معنوی انسان گردیده و مایه ی پیشرفت انسان باشد

توکّل و سلامت

توکّل و سلامت

• هنگامیکه از توکّل سخن به میان می آید ، شاید برخی تصوّر کنند توکّل نمودن به معنای این است که واژه ی توکّل را بر زبان جاری کنیم ، در حالی که حقیقت توکّل به معنای کاربرد لفظِ توکّل نمی باشد ، و اگر در این راستا از لفظ نیز استفاده می شود ، لفظ باعث توجّه و یاد آوری و راهی برای انتقال به حقیقت توکّل می باشد.
• توکّل به معنای کار را به خدا سپردن و ایمان داشتن به این حقیقت است که هرچه پیش آید ، خیر وصلاح بنده در آن است ، خواه مطابق میل انسان باشد یا نباشد ، هر چند فردی که بر خدا توکّل نموده در نهایت ، نتیجه را پذیرفته و سعی می کند ، به احساس رضایت دست یابد ، البته باید توجه داشت کار را به خدا سپردن به معنای دست کشیدن از تلاش و وظیفه نبوده و مجوّزی برای نشستن و دست روی دست گذاشتن نمی باشد.
• توکّل می تواند به کنترلِ ذهن و مدیریتِ دغدغه ها و نگرانی های انسان بینجامد ، توکّل انسان را به منبعی آرامش بخش و قابل اعتماد و امید آفرین متصّل می کند و تا پایان راه همراه انسان خواهد بود ، توکّل کار همراهی را انجام می دهد که در طول راه در کنار ما قرار گرفته و ما را از یأس و ناامیدی باز می دارد .
• در مسیرِ راه و در دلِ مشکلات هر چند ممکن است انسان از آینده با خیر نباشد و لی با توکّل ، نسبت به آینده خوشبین است و این موضوع ، عاملی در سازگاری و کنار آمدن با شرایط سخت خواهد بود ، و مجموع آنچه گفته شد به سلامت مادی ومعنویِ انسان کمک شایانی خواهد نمود .

آگاهی و سلامت

آگاهی و سلامت

• پیچیدگی های زندگی مادی و در گیری ها و دغدغه هایی که زندگیِ امروز بر بشر تحمیل نموده است ، انسان را از توجّه به موضوعاتی که یاد گرفتن و آگاهی آن برای انسان لازم است بازداشته و بخشی از مشکلاتی هم که در زندگی اتفاق می افتد بر اثر همین نا آگاهی است
• برای بهره مندی از سلامت با تمام ابعادی که دارد ، لازم است راه های سلامت زیستن را آموخته و به دیگران آموزش دهیم وعلاوه بر آموزش ، زمینه های زندگی سالم را نیز فراهم آوریم
• اینکه با شرایطی که هر فرد دارد ، از چه نوع غذایی استفاده نموده و از چه نوع غذایی استفاده نکند ؟ حرکات و رفتار او چگونه باشد تا بدن و جسم او سالم مانده و آسیبی به آن وارد نشود ؟ به سلامتِ جسمی او مرتبط می شود
• و اینکه هر فرد چگونه بیندیشد و با دیگران چگونه ارتباط برقرار نماید و احساسات خود را چگونه کنترل کند ؟ و در برابر رفتار دیگران چه واکنشی نشان دهد تا از خاطری آسوده و زندگیِ همراه با آرامش برخوردار گردد به سلامتِ روان او ارتباط پیدا می کند
• و اینکه از باور و اعتقادی درست بهره مند بوده و در زندگی از تکیه گاهی معنوی بر خوردار و با توکّل به خداوند با مشکلات روبرو شده و امید خود را از دست نداده و برای زندگی هدفی ارزشمند داشته باشد ، به سلامت معنوی انسان مربوط می گردد
• در تمامی این موارد با تمام جزئیاتی که برای آنها وجود دارد ، نیازمند مطالعه ، آموزش و آگاهی می باشیم تا زندگی ِ سالم ، با نشاط ، و مفیدی را تجربه نماییم

سلامت و همنشینی

سلامت و همنشینی

انسان موجودی اجتماعی بوده و خواهان ارتباط با همنوعان خود می باشد ، از طرفی روابطی که ما با دیگران داریم خالی از تأثیر بر جسم و روح ما نخواهد بود

این حقیقت اقتضاء می کند ، مراقب آثاری باشیم که از سوی دیگران می پذیریم ، این آثار از سویی جنبه ی مادی داشته و می تواند سلامت جسمی ما را با تهدید روبرو نماید ، مثلاً نشست و برخاست با کسانی که در حضور ما از دخانیات استفاده می کنند و ما در معرض تنفّس دود حاصل از آن باشیم ، بر سلامت جسمی ما اثر منفی برجای می گذارد

همانگونه که نشست و برخاست با کسانی که منفی گرا بوده و از همه چیز ، تفسیری منفی و ناامید کننده دارند ، ممکن است اثری نا مطلوب بر برداشت های ما در باره ی جامعه و افراد آن بگذارد و حتّی ما را در تشخیص راهی که باید در زندگی بپیماییم دچار اشتباه نموده و سلامت روانی و معنوی ما را به خطر بیندازد

از این رو توجّه به دوستان و یا همنشینانی که برای خود انتخاب می کنیم ، نقش مهمی در سلامت مادی و معنوی ما ایفا می نماید که نباید از آن غفلت ورزیم

به سلامت

به سلامت

• در فرهنگ ما عناصر ارزشمندی وجود دارد که گاه در واژگان وگویش هایی که از آنها در موارد گوناگون استفاده می کنیم باز تاب دارد ، از جمله ی آنها کلماتی است که در هنگام ملاقات یا جدا شدن افراد از یکدیگر، بکار برده می شود ، به عنوان مثال : واژه ی پر معنایِ"سلام" که در هنگام روبرو شدن افراد گفته می شود ، و به معنای آن است که سلامت باشید (گویا افراد در حق هم چنین خواسته و دعایی را دارند)
• در هنگام جدا شدن ، افراد به یکدیگر "خدا حافظ" می گویند که به معنای درخواست از خداوند برای محافظت از دیگری است که هم شامل جسم انسان می شود(سلامت جسمی) و هم شامل روح  انسان می گردد(سلامت روحی) که این معنا ،کمتر مورد توجه افراد است .
  
• و گاه در هنگام خداحافظی به یکدیگر می گویند:"به سلامت" که آرزوی سلامتی برای یکدیگر می کنند، اینها نکات ارزشمندی است که در فرهنگ ما وجود دارد و باید از آن استقبال نموده و در ترویج آن به سهم خود کوشا باشیم و تلاش نماییم که هم به سلامت جسم خود توجه داشته و مهم تر ، به سلامت روحی خود اهمیت دهیم و سلامت روحی انسان در سایه ی توجّه به اخلاق و معنویت حاصل می گردد

دعا برای بیماران

دعا برای بیماران

• یکی از شاخه های ارتباط انسان با خداوند در قالب دعا تحقق پیدا می کند ، و انسان با نیایش خود می تواند به این ارتباط استحکام بیشتری ببخشد
• دعا برای بیماران ، جلوه ای از نوع دوستی و همنوع دوستی در انسان بوده و از طرفی با اجابت دعای انسان ، خیری متوجّه بیمار می گردد
• دعا برای بیماران می تواند به شکلی ساده صورت بپذیرد ، به عنوان مثال :"خدایا فلان بیمار را شفا مرحمت فرما" و می تواند در قالب دعاهایی باشد که از سوی اهل بیت (علیهم السلام) وارد شده است ، البته باید توجّه داشت دعاهایی که از سوی این بزرگواران توصیه شده از عمق بیشتری بر خوردار بوده و انسان را با آموزه هایی دیگری آشنا می سازد
• دعا غیر از بحث اجابت آن ، به ارتباط انسان با خداوند تداوم بخشیده و همواره انسان را نسبت به خداوند و خواست او بیدار نگاه می دارد ؛ از سوی دیگر دعا برای بیماران ؛ روح توجّه به دیگران را در انسان زنده نگاه داشته و از سوی دیگر توجّه به نعمت سلامت را در ذهن انسان تقویت نموده و  موجب کسب معنویت بیشتر برای دعا کننده خواهد شد.

بیماری و دعا

بیماری و دعا

• در فطرت انسانی توجّه به معبود  و گرایش به او و درخواست و حاجت خواهی از او وجود داشته و در تمام دنیا ، بسیاری از انسان ها در هر آیینی ، در سختی ها و تگناهای زندگی دست نیاز به سوی آفریننده گشوده و رفع نیاز خود را از او می خواهند
• یکی از دشواری های زندگی و تنگناهایی که انسان ها با آن مواجه می باشند ، بیماری ها و امراض است به ویژه اگر درمانِ سخت و طولانی مدتی داشته باشد ، بیماران ، علاوه بر درمان های متداول ، تمایل به ارتباط با خداوند و دعا داشته و شفای خود را از خداوند در خواست می کنند
•  در دنیا بر اساس پژوهش های بسیاری به اثبات رسیده که دعا و نیایش و توجّه به مسائل معنوی ، در بهبود بیماری و ارتقای سلامت بیماران نقش مهمی را ایفا می کند ، گرچه هدف اصلی از کاربرد معنویت تنها سلامت جسم انسان نیست و هدفی بزرگتر یعنی سلامت روحی و رشد معنوی مورد نظر است ، امّا در عین حال این نگاه به معنویت هم در دنیا وجود دارد
• این موضوع اقتضاء دارد درمانگران به باورها واعتقادات دینی بیماران احترام گذاشته و این گرایش آنان به معنویت را در کنار درمان های متداول ، به انتقاد نگرفته بلکه با جهت دهی به آن ، در مسیر بهبود بیماران از آن بهره جویند .

دعا و درمان

دعا و درمان

• برخی چنین پنداشته اند که ؛ دعا و درمان (مراجعه به پزشک) هر یک مسیری متفاوت را می پیمایند و با یکدیگر قابل جمع نمی باشند ؛ در صورتیکه چنین پنداری درست نمی باشد ، زیرا مقصود از مراجعه ی به پزشک به معنای نفی دعا نمی باشد و همچنین دعا کردن به معنای بی نیازی از مراجعه ی به پزشک نیست .!

• خداوند همانگونه که درد را قرار داده ، درمان را نیز قرار داده ؛ وجود درد موجب می شود ما از بیماری خود آگاه شده و به دنبال علاج آن باشیم ، از طرفی خداوند در اشیاء مختلفی که آفریده ، خاصیتی قرار داده  که برخی از آن خواص در درمان بیماری ها مفید است ، از سوی دیگر ، خداوند به انسان استعداد یادگیری را داده و این انسان با خواص مختلف دارو ها آشنا شده و از آنها در درمان بیماری ها استفاده می کند ، از این رو فردی که دچار بیماری می گردد ، در مسیری قدم می گذارد که خداوند برای درمان پیش روی او قرار داده است
• از طرفی جنبه ای از دعا کردن برای حاجت خواهی و رفع نیاز های انسان است ، زیرا همیشه مسیر رسیدن به خواسته های انسان مسیر همواری نمی باشد ، و در راه رسیدن ، دشواری ها و موانعی وجود دارد که انسان توفیق عبور از آنها را از خداوند در خواست می کند
• در مسیر درمان؛ پیدا کردن پزشکی حاذق ، تشخیصی درست ، هزینه های مادی و معنوی فراوان ، درد های طاقت فرسا ، نبود دارویی مناسب ، و ... می طلبد که انسان از خداوند در خواست کمک و یاری نماید و دعا کردن در این میان کمک حال انسان بوده و از سلامت معنوی انسان محافظت می نماید .