۳۰
مرداد ۹۸
قانونمندی و سلامت
- هر جامعه ای برای ادامه ی حیات خود نیازمند قانون است ، و بدون قانون هیچ حرکت و فعالیتی به سامان نمی رسد ، قوانین هم می تواند جنبه ی فردی داشته باشد که یک فرد برای خود وضع می کند و می تواند جنبه ی اجتماعی داشته باشد ، معمولاً در قوانین ، سود و منفعتی فردی و اجتماعی در نظر گرفته شده و بر اساس آن قانونی را وضع می کنند ، قانون می تواند جنبه ی مدنی ، کیفری ، حقوقی ، اخلاقی ، بهداشتی و یا دینی داشته باشد .
- بخشی از قوانین ، تامین کننده ی سلامت فرد و جامعه و سلامت مادی ومعنوی انسان ها می باشد ، مثلاً رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی ضمن تامین نظم در عبور و مرور ، تامین کننده ی سلامت افراد جامعه نیز می باشد به عنوان مثال عدم رعایت حق تقدّم ، یا بی توجّه ای به چراغ راهنمایی ورانندگی ، رانندگی در حالت خواب آلودگی و سرعت زیاد ، امکان وقوع تصادف را افزایش داده و بر اثر آن سلامت افراد به خطر می افتد .
- گرچه در ابتدا به نظر می رسد که این به خطر افتادن سلامت ، جنبه ی جسمی دارد ، ولی هر آسیب جسمی ، پیامد های روانی یا معنوی نیز برای فرد آسیب دیده و اطرافیان او خواهد داشت ، کسی که در یک تصادف ، عزیزی را از دست داده باشد ، به یقین روح و روان او آزرده خواهد شد ، و ممکن است بر اثر شوکِ حاصل از آن ، خود نیز دچار بیماری گردد .
- در قوانین اخلاقی نیز ، سلامت فردی واجتماعی افراد مورد توجّه است ، مثلاً دروغگویی اعتماد اجتماعی را از بین برده و زمینه ساز طرد وکنار گذاشتن فرد دروغگو ، یا دعوا و نزاع می گردد ، یا حسادت ، ضمن تاثیر بر ذهن و روان انسان ، منشأ آسیب رساندن مادی یا معنوی به فرد مورد حسادت می گردد ، یا داشتن روابط نامشروع و غیر اخلاقی ، هم انسان را مستعدّ برخی از بیماری ها ، هم باعث فساد اخلاقی افراد دیگرِ جامعه خواهد شد . از این رو پایبند بودنِ افراد جامعه به قوانین ، ضامن سلامت مادی و معنوی آنان و تامین کننده ی آسایش و آرامش در زندگی و بهره مندی از سعادت در این دنیا و دنیای دیگر خواهد بود .
