امید به زندگی

امید به زندگی

انسان برای ادامه ی زندگی خود به عوامل متعددی نیاز دارد  که هر کدام از آنها سهمی در حرکت و تلاش انسان برای ادامه ی حیات دارند

یکی از عوامل درونی برای انسان "انگیزه ی زیستن" است ، این انگیزه در بستری به نام امید ، رشد نموده و بارور می گردد

"امید" به منزله ی روحی است که در کالبد آدمی دمیده می شود و او را به حرکت وا می دارد ، و هنگامیکه امید در وجود آدمی کم فروغ گردد ، همانند روحی می ماند که می خواهد از بدن جدا شود و در نتیجه توانایی حرکت را از انسان می گیرد

بینشی که انسان به زندگی دارد ، همانند آبی است که به نهال امید می رسد و هر لحظه مواد لازم برای تغذیه ی امید را به آن می رساند ، تا امید ، همچنان تازه و با طراوت باقی بماند

سختی هایی که در زندگی به انسان ها می رسد و یا خواسته های زیادی که برخی از خود و زندگی داشته و به آنها دست پیدا نکرده اند ، ممکن است آنان را دچار یأس سازد

در مقابل ، نوع نگاهی که انسان به "سختی ها" و "خواسته های برآورده نشده" زندگی دارد  ، اگر بر پشتوانه ی حکیمانه ای ، تکیه کند  ، می تواند "امید" را از گزند حوادث ، حفظ نماید

ایمان به حکمت های الهی ( هر چند بر ما پوشیده باشد) ما را در برابر "ناامیدی" مصونیت بخشیده  و در سایه ی این ایمان ، انسان از کنارِ دشواری ها ، بلاها ، بیماری ها ، ناسازگاری ها و نا سپاسی ها به سلامت عبور نموده و در بستر آرامش ، ساکن می گردد