۲۷
خرداد ۹۸
شکر گذاری و معنویت
- شکر گذاری واکنشی است نسبت به یک رفتار و یا کاری که نفع و سودِ مادی یا معنوی برای ما داشته است و ما با شکر گذاریِ خود به نوعی در صدد جبران آن سودی هستیم که به ما رسیده است
- به نظر می رسد شکر گذاری با فطرت انسانی در ارتباط باشد به این معنا که انسان در درون و نهاد خود ، تمایل به این کار و لزوم آن را احساس می کند هر چند که ممکن است برخی از انسان ها به دلایلی ، در انجام آن کوتاهی نمایند
- شکر گذاری هم در ارتباط انسان با خداوند و هم در ارتباطِ انسان با همنوعان خویش قابل تحقّق می باشد
- شکر گذاری در برابر نعمت هایِ بی شمار الهی ، ضمن نشان دادن حسّ قدر شناسی بنده در مقابل آفریننده ی خویش ، خود نوعی عبادت نیز به شمار می آید و عبادت نیز عامل مهمّی برای کسب معنویت محسوب می گردد ، در حقیقت با سپاسگذاری ، انسان می تواند به خداوند نزدیک شده و تقرّب جوید
- شکر گذاری ابعاد بسیار گسترده ای داشته و مصادیق بی شماری را شامل می شود یکی از آنها بر خورداری از نعمت سلامت است ، سلامتی که هم شامل جسمِ انسان و هم شامل روح و روان او خواهد شد ، قدر شناسی از این موضوع به این معنا است که هم وجود آن را احساس نموده و به بهره مندی از آن اعتراف کنیم و هم در حفظ و تداوم آن کوشا باشیم ، زیرا نعمت سلامت از نعمت های با ارزشی است که در سایه ی آن توانایی استفاده از سایر نعمت های الهی برای ما امکان پذیر خواهد شد
- و شاخه ی دیگر از سپاسگذاری ، در ارتباط انسان با همنوعان خویش تحقّق پیدا می کند ، به این معنا که ما قدر شناس وجود انسان های خوبی باشیم که از ناحیه ی آنان و بواسطه ی وجود آنها انواع بهره مندی های مادی و معنوی برای ما فراهم شده که این بخش شامل پیامبران(علیهم السلام) ، امامان(علیهم السلام) ، پدر و مادر، خانواده ، معلمان ، دوستان و بسیاری از افراد دیگر می شود
