۳۱
شهریور ۰۰
دعا و نیایش ، از آنجایی که نوعی ارتباط با خداوند است ، آرامش خاصی را به انسان می بخشد ، و کسانی که لذت دعا کردن را چشیده باشند ، هیچگاه حاضر نیستند دست از دعا کردن بردارند ، زیرا دعا ، سخن گفتن با خداوند است ، و خداوند نیز شنونده ی دعا و در خواست بندگان خویش است ، و هنگامیکه بنده به علم و معرفتی برسد که در محضر خداوند قرار گرفته و خداوند در خواست او را می شنود و از آن آگاه است ، لذتی وصف ناشدنی به او دست می دهد زیرا می داند ، خالق و آفریننده ی او از حال او با خبر است و صدای او را می شنود و از نیاز او آگاه است ، لذا برای بنده ی با ایمان هیچ حالتی بالاتر از این حالت نمی باشد که با خالق خود سخن گوید و درد و ناراحتی خود را با او در میان بگذارد .
